Autor: Muhamed bin Salih el-Uthejmin (1421 h.)

Burimi: Sherhu Rijadi Salihin, vëll. 1, fq. 179

Por, duhet të dihet se falja e atij që të ka bërë keq, jo përherë është e lavdërueshme, sepse Allahu e ka kushtëzuar faljen që si rrjedhojë e saj të ndodhë përmirësimi. Për këtë arsye Allahu ka thënë:

فَمَنْ عَفَا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّه

“Ai që e falë (zullumqarin) dhe (ai) përmirësohet, atëherë (falësi) ka shpërblimin e tij tek Allahu.” Esh-Shuura, 40

Por nëse te personi të cilin e fal nuk shikon përmirësim, atëherë mos e fal atë.

Për shembull: Nëse ai që të ka bërë keq, njihet për ligësi dhe shthurje dhe ti e falë atë dhe si rrjedhojë ai e shton ligësinë për shkak të faljes tënde, atëherë në këtë rast më e mira është që të mos e falësh atë. Përkundrazi, ti e merr hakun tënd me qëllim që të ndodhë përmirësimi i tij.

Por, nëse ti e ke falur atë person dhe si pasojë e kësaj faljeje nuk vjen ndonjë dëm, atëherë falja është e mirë, sepse Allahu thotë:

فَمَنْ عَفَا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّه

“Ai që e falë (zullumqarin) dhe (ai) përmirësohet, atëherë (falësi) ka shpërblimin e tij tek Allahu.” Esh-Shuura, 40

Përderisa shpërblimi yt do të jetë tek Allahu, atëherë kjo është më e mira për ty ngaqë në këmbim të kësaj do t’ia marrësh atij personi veprat e mira (në Ditën e Gjykimit).

Përktheu: Jeton Shasivari