Do të flas për një çështje shumë të rëndësishme: për ca njerëz që janë sprovuar dhe ndoshta janë nga pretenduesit e Selefizmit, pretenduesit e dijes, pretenduesit e devotshmërisë, të cilët nuk kanë devotshmëri.

Këta njerëz janë sprovuar me të folurit keq për disa dijetarë të cilëve Allahu ua mori shpirtin. Dijetarë edukatorë të cilët kanë dhënë mundin më të madh për mbrojtjen e Sunetit dhe refuzimin e bidatxhive.

Doli njëri (Mesh’hur Haseni) nga një vend i caktuar, i cili pretendon se ka Selefizëm. Unë përpara kam qenë i mashtruar nga ai dhe e kam nderuar atë dikur, por tani e urrej atë për dy gjëra:

E para: Për faktin se ky i përkrah ata të cilët quhen “xhihadistë” të cilët bëjnë xhihad pa i plotësuar kushtet e xhihadit. Ky i fajëson Muslimanët të cilët nuk u bashkëngjiten atyre apo nuk i përkrahin xhihadistët, sipas mendimit të tij. Ky është xhihad fallco.

E dyta: Për sharjet që ky i ka lëshuar në drejtim të një dijetari. Për sharjet e tij ndaj Shejkh Rabijsë, Allahu e mëshiroftë! Nuk ka as ndryshim dhe as fuqi vetëm se me lejen e Allahut! Disa dijetarë dhe nxënës dije i bënë ballë këtij dhe ia thyen qafën. Ky njeri nuk e ka frikë Allahun! Ka thënë disa fjalë për të cilat unë mund të jap vetëm një koment, e ai është: Ai nuk ka frikë nga Allahu dhe nuk ka devotshmëri.

Së pari: I Dërguari, alejhi salatu ue selam, ka thënë: “Përmendni të mirat e të vdekurve tuaj.”

E dyta: T’i mundohesh të shtyhesh me malin të cilin Allahu e ka nderuar duke e vënë në shërbim të Sunetit, refuzim të bidatxhive dhe qëndrimin përballë tyre. Ai ishte njeri i devotshëm dhe asket edhe për çështjet e dunjasë dhe kënaqësitë e saj. Ti po e përgojon atë duke qenë ai i vdekur, ashtu siç e përgojoje kur ai ishte i gjallë. Kjo tregon për marrëzinë tënde, mungesën e ndjenjës së përgjegjësisë dhe frikës nga Allahu, i Plotfuqishëm dhe i Madhëruar.

Nuk lejohet të heshtësh para këtyre mllefqarëve ziliqarë, por ata duhet të refuzohen, sidomos nëse shtiren si njerëz të ditur. Kurse sa i përket sharësve me të cilët janë të mbushura faqet e internetit, këtyre nuk u kushtojmë kurrfarë rëndësie.

Po e përmend fjalën e Nënës së Besimtarëve, Aishes, radijAllahu anha, kur dëgjoi se dikush e shau Ebu Bekrin dhe Umerin, radijAllahu anhuma, e cila tha: “Veprat e tyre janë ndërprerë me vdekjen e tyre në këtë botë, por Allahu deshi që atyre t'u vazhdojnë veprat duke ua marrë këtyre sevapet si dhuratë.”

Andaj, ne e kemi detyrë që të ruhemi dhe të kemi frikë Allahun. Ai që e njeh këtë njeri, dhe unë nuk do t’ia zë emrin me gojë, le t’ia përcjellë këtë mesazh nga unë. Unë distancohem para Allahut nga ai dhe nga fjalët e tij! 

Përktheu: Jeton Shasivari